Murarz stawia³ mur.
d³ugo stawia³ mur.
mija³ go co rok
dzikich ptaków sznur.
Najpierw mierzy³ grunt,
grz¹ski mierzy³ grunt.
straci³ butów sto,
zanim zrobi³ to.
Potem kopa³ dó³,
wielki kopa³ dó³.
ktoœ powiedzia³, ¿e
starczy³oby pó³ (starczy³oby pó³!)
Dó³ by³ d³ugi nies³ychanie
i szeroki niespodzianie,
a g³êboki taki by³,
¯e po nocach mu siê œni³.
Najpierw dzieñ po dniu,
potem d³ugo w noc
cegie³ stawia³ moc
i na klocu kloc.
Jeszcze szybciej chcia³,
¯eby mu siê dzia³,
wiêc budowa³ on wraz ze wszystkich stron
(ze wszystkich stron!)
Najpierw stawia³ mur od do³u,
jak siê stawia zwykle mury,
potem z boku w bok pospo³u,
a na koñcu w dó³ od góry.
Zacz¹³ pracê tu,
kiedy m³odym by³,
ale zesz³o mu,
chocia¿ d³ugo ¿y³.
Dzikich ptaków sznur
przelatywa³ tam,
gdy samotny ¿y³
i umiera³ sam.
Choæ nie skoñczy³ muru murarz
zanim zgas³a w nim natura,
i choæ cia³o star³ na wiór -
nie utraci³ wiary w mur.