Ik slenter langs de huizen en fluit zacht
handen in mijn zakken, zomernacht
boven me de sterren en de maan
voor me uit nog een paar straten te gaan
En alles is geweldig en ik ga maar eens naar huis
drie keer vallen ben ik thuis
En ineens komt in me op
dat alleen daar het leven swingt
en bij mij thuis, ik zou niet weten
hoe mijn eigen deurbel klinkt
Drie keer vallen ben ik thuis
Ik ben niet ongelukkig
zo is het leven soms bedoeld
geluk kan enkel groeien
als je ook het droeve voelt
En misschien is dat een waarheid
denk ik fluitend voor me uit
en misschien is dat het niet
en het maakt me ook niet uit
Drie keer vallen ben ik thuis